Willen, maar niet kunnen. Dat was Roeselare voor mij. Na een goeie start, verstandig achteraan de grote groep gezet en vanaf dan was het heel simpel. Wagonnetje blijven aanpikken! Maar het ging te snel. Zodra het tempo een stapje hogerop ging, moest ik passen. Hoewel ik mezelf niet moe voelde. Lang heb ik gestreden met Steven De Loose en Florent Caelen. Met nog anderhalve ronde te gaan liepen zij enkele meters voor mij uit, maar ik voelde me sterk genoeg om er over te gaan. Tempo omhoog dan maar! Helaas… Na een korte versnelling moest ik het tempo laten zakken door steken. Een hoger tempo lukte echt niet die dag.
Maand november was een mindere maand. Mol kon ik nog rekenen op een goede oktobermaand, maar in Roeselare wogen de mindere trainingsweken door ziekte echt pas door. Ook het veel alleen trainen maakt het er niet makkelijker op. Niks aan te doen, op naar de volgende wedstrijden, maar eerst goed proberen te trainen.
Dikke pluim voor de drie musketiers van DCLA ( Dries, Jesse en Michel). Maar zoals iedereen weet, de drie musketiers zijn met vier… Tot binnenkort!
Laat een reactie achter